Zabytkowe nagrobki i neogotycka kaplica z XIX wieku na cmentarzu przy parafii św. Jadwigi w Chorzowie

Jednym z bardziej chwytających za serce miejsc na chorzowskim cmentarzu jest swego rodzaju „dzielnica aniołków”. W części nekropolii od ulicy Cmentarnej znajduje się wiele malutkich grobów dzieci. Zazwyczaj są białe. Normalnym widokiem są leżące obok krzyży przedmioty, które zazwyczaj na grobach nie leżą np. figurki aniołków.

Od strony szpitala zaraz na prawo od bramy są pochowane siostry zakonne – po kilka w jednym grobie. Każdy z nich mały, skromny ale za to zadbany. Na płytach wazony z wrzosami. Ten obraz pokazuje, że wobec śmierci jesteśmy równi – jak w „dance macabre”. Nikt jej nie uniknie. Z resztą sama śmierć ma nas prowadzić gdzieś dalej. Na bramie od ulicy Drzymały złotymi literami wypisane jest łaciński napis „Sit janua coeli” co w wolnym tłumaczeniu oznacza życzenie „Niech będzie bramą nieba”.

Na cmentarzu św. Jadwigi znajdziemy także zabytkowe nagrobki, groby byłych chorzowskich proboszczów, figury Jezusa, Matki Bożej, aniołów. Od strony ulicy cmentarnej wznosi się wysoki krzyż z figurką Maryi. U jego dołu widnieje data „1896”. Czasem na nekropolii jednak zobaczymy dość nietypowe drewniane nagrobki kształtem nawiązujące do domków.

Innymi charakterystycznymi miejscami na cmentarzu jest między innymi kaplica cmentarna. Znajduje się ona w centrum nekropolii. Czasami dalej jest używana przy pogrzebach. Stosunkowo niewielki budynek powstał pod koniec XIX wieku. Został zaprojektowany w stylu neogotyckim przez Ludwika Schneidera. Po lewej stronie od wejścia znajdują się trzy pamiątkowe tablice, których celem było upamiętnienie pochowanych na terenie cmentarza Rainholda Tomasza Domina, Petroneli Golaszowej, Wojciecha Samarzewskiego.

Jeśli od kaplicy poszlibyśmy w kierunku kościoła św. Antoniego z Padwy, zobaczylibyśmy pomnik przedstawiający dwóch żołnierzy. Upamiętnia on tych, którzy oddali życie za ojczyznę podczas kampanii wrześniowej w czasie II Wojny Światowej.