Nasze miejsce na ziemi jest teraz bardziej przyjazne nam i przyrodzie

Artykuł sponsorowany
Jak korzystać z zasobów naturalnych, oszczędzając surowce? Jak zagospodarowywać odpady i nie wypuszczać do atmosfery pyłów i trujących gazów, jednocześnie produkując i sprzedając coraz więcej towarów? Jak unieszkodliwiać ścieki i nie truć ziemi, jednocześnie zapewniając mieszkańcom i rolnikom czystą i dobrą wodę? Te ważne pytania sprowadzają się w gruncie rzeczy do jednego: jak żyć i pracować w zgodzie ze środowiskiem naturalnym?

To właśnie jest miarą rozwoju cywilizacyjnego. Właściwe korzystanie ze środowiska to ogromna sztuka. Na szczęście coraz lepiej nam się to udaje. Także dzięki pracy i zaangażowaniu Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Łodzi.

Z tego krótkiego wstępu widać, jak ogromna i skomplikowana to materia - w sposób odpowiedzialny korzystać ze środowiska. 4 czerwca minęło 25 lat od pamiętnych wyborów do Sejmu i Senatu, które w krótkim czasie doprowadziły Polskę do pełnej niepodległości i suwerenności. W spadku po komunizmie dostaliśmy nie tylko gospodarkę w opłakanym stanie, ale także zdegradowane środowisko naturalne, zwłaszcza na obszarach przemysłowych. Woda, powietrze i ziemia (na szczęście na ograniczonym obszarze) były ogromnie zanieczyszczone. Naukowcy wprost mówili o katastrofalnym stanie środowiska, a 27 regionów w Polsce oficjalnie uznano za "obszary ekologicznego zagrożenia". Najbardziej zanieczyszczonymi terenami (ponad 11 procent powierzchni kraju) były te, na których koncentrował się przemysł. Tam też zamieszkiwało aż 35 procent mieszkańców Polski. Na tych obszarach kumulowały się największe i najbardziej uciążliwe źródła zanieczyszczeń ściekami, pyłami, gazami i odpadami.

Praktycznie nie oczyszczano ścieków komunalnych. Połowa miast w Polsce, w tym niestety wszystkie największe, w ogóle nie posiadało oczyszczalni ścieków. Jedynie 4 procentami polskich rzek płynęła czysta woda, a na aż 35 procentach ich długości płynęła woda tak brudna, że nie nadawała się nawet do celów przemysłowych. Wszystkie odpady (także niebezpieczne) trafiały bezpośrednio na wysypiska. W przemyśle i energetyce nie pracowała ani jedna instalacja do redukcji emisji dwutlenku siarki czy tlenków azotu, nie mówiąc już o wychwytywaniu pyłów. Naszą część Europy Środkowo-Wschodniej, wraz z ówczesnymi państwami Czechosłowacją i NRD, nazwano "Czarnym Trójkątem". Wielkość strat spowodowanych zanieczyszczeniem środowiska oszacowano na 5-10 procent dochodu narodowego, podczas gdy wydatki na ochronę środowiska wynosiły zaledwie 0,2-0,5 procent PKB - kilka razy mniej niż w krajach OECD.

Możemy być z siebie dumni za to, co udało się nam zrobić, aby przywrócić Polsce i Polakom środowisko pozwalające żyć i pracować bez zagrożenia zdrowia. Po pierwsze, zatrzymaliśmy degradację środowiska. Po drugie, wymyśliliśmy i stworzyliśmy, podawany jako wzorcowy, system finansowego wsparcia działań prośrodowiskowych. Mam tu na myśli Narodowy i wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Po trzecie, udoskonaliliśmy system monitorowania i nadzoru stanu środowiska.

Nie działaliśmy i nie działamy w "ciemno". Już na początku transformacji rząd przyjął przygotowany przez ówczesnego ministra odpowiedzialnego za środowisko dokument strategiczny "Polityka ekologiczna państwa". Był to ważny drogowskaz, co, jak i kiedy powinniśmy zrobić oraz w jakim kierunku będziemy zmierzać. Ten dokument jest cyklicznie analizowany i aktualizowany. Naszym nadrzędnym celem, jako państwa, była integracja z Unią Europejską. To dla polityki środowiskowej stanowiło nowy mocny impuls. Po pierwsze, uzyskaliśmy dostęp do funduszy spójności. Jednocześnie zintegrowaliśmy naszą politykę ekologiczną z polityką europejską.

Cały czas prowadzimy wiele inwestycji mających na celu poprawę stanu środowiska. Są to inwestycje mające na celu ograniczenie emisji szkodliwych substancji do powietrza, wody i gleby. Dużym wyzwaniem jest edukacja ekologiczna i przestawienie naszej gospodarki na technologie prośrodowiskowe i niskoemisyjne. Na to idą ogromne środki. Także środki łódzkiego funduszu ochrony środowiska.

Cele podzieliliśmy z jednej strony na Beneficjentów, a z drugiej na obszar, gdzie ma być osiągnięty efekt ekologiczny. I tak ofertę skierowano do osób fizycznych, samorządów i firm, na inwestycje ograniczające emisję gazów i pyłów do atmosfery, ścieków do wód i gleby oraz zagospodarowywanie odpadów. Ważna jest też ochrona przyrody i zachowanie różnorodności biologicznej oraz edukacja ekologiczna. To są inwestycje rzędu setek milionów złotych. Dzięki tym staraniom możemy powiedzieć, że nasze miejsce na ziemi jest lepsze i bardziej przyjazne nam i przyrodzie.

Natura nie szczędzi nam nowych wyzwań. Choćby tych, jakie są związane ze zmianami klimatu. Ich konsekwencją są gwałtowne zjawiska meteorologiczne, burze z ulewnymi deszczami, trąby powietrzne, długotrwałe okresy bez opadów. Musimy się do tego przygotować. Z jednej strony wspieramy inwestycje w najlepsze technologie prośrodowiskowe, ograniczające emisje i zmniejszające wykorzystywanie surowców.

Z drugiej strony musimy dbać o bezpieczeństwo mieszkańców. Stworzyliśmy dobrze działający system ostrzegania o zjawiskach ekstremalnych. Ostatnie ulewne deszcze potwierdziły jego sprawność. Ale musimy też dbać o fizyczne bezpieczeństwo poprzez szereg inwestycji poprawiających ochronę przeciwpowodziową. Nasza strategia w zakresie poprawiania bezpieczeństwa powodziowego idzie w trzech kierunkach.

Po pierwsze - tam gdzie się da, odsunąć ludzi od rzeki. W tym celu sporządziliśmy mapy ryzyk i mapy zagrożeń powodziowych. Gdzie jest to możliwe, rzeka powinna płynąc swobodnie i swobodnie się rozlewać. Suche poldery i zbiorniki retencyjne to także jedna z metod walki ze stepowieniem. Choć tego nie widać, w Polsce mamy za mało wody.

Drugi kierunek - odsunąć rzekę od ludzi. I trzeci, najtrudniejszy, ujarzmić żywioł. Nigdzie, nigdy i nikomu nie udało się to w stu procentach, ale tam, gdzie nie ma innego sposobu, musimy budować i wzmacniać wały, robić zbiorniki przeciwpowodziowe itp.

Najważniejsze to połączyć te wszystkie trzy strategie w jedną na jednej rzece, a nawet szerzej - na obszarze jednej zlewni. Dopiero całościowe spojrzenie, skąd, jak i gdzie popłynie woda, może dać odpowiedź na to, jakie inwestycje i jakie działania są potrzebne, aby zminimalizować zagrożenie.

W tym krótkim tekście starałem się pokazać, jak szeroka i trudna jest problematyka ochrony środowiska. Jak wiele wymaga pracy, trudu i pieniędzy, aby sprostać wielkiemu wyzwaniu jakim jest zostawienie czystego powietrza, wody i ziemi przyszłym pokoleniom. Jest to zadanie nie tylko dla nas, ale dla całej ludzkości. My, Polacy, już to robimy i robimy to coraz lepiej. Chcemy i będziemy to robić nadal. I to jest nasz sukces.

Stanisław Gawłowski, Sekretarz Stanu w Ministerstwie Środowiska

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!
Wróć na lodz.naszemiasto.pl Nasze Miasto