Krzysztof Kaczmarczyk robi zdjęcia mimo że nie widzi

Nie brakuje ludzi niepełnosprawnych, którzy - jakby na przekór wszystkiemu - przełamują swoje słabości i robią rzeczy, o których nawet osoby zdrowe mogą tylko marzyć. Sztandarowym przykładem jest tutaj Janek Mela, który - mimo że w wieku 13 lat stracił rękę i nogę - zdobył dwa bieguny i wziął udział w wyprawie na Kilimandżaro. Ale próbują też inni, również w Chorzowie.

Jedną z takich osób jest Krzysztof Kaczmarczyk. Ma podobną pasję, jak miliony ludzi na całym świecie - kocha robić zdjęcia. Różni się od nich jednak tym, że nie może podziwiać efektów swojej pracy.

Krzysiek jest niewidomy od urodzenia. Niemal połowę życia spędził w Domu Pomocy Społecznej przy ul. Siemianowickiej. Jak przyznaje, w pewnym momencie poczuł się przytłoczony przez monotonię, brak zajęcia, szarą codzienność.

- Właściwie z nudów zajrzałem do jednego z zakładów fotograficznych. Pracownicy byli zdziwieni, ale bardzo dobrze mnie potraktowali i wszystko wyjaśnili. I tak to się zaczęło - uśmiecha się Krzysztof. Robieniem zdjęć zajmuje się od kilku lat. Na początku wychodziło niewiele. - Niejeden film zmarnowałem. Miesięcznie kupowałem pięć, sześć. Potem zdecydowałem się zainwestować w aparat cyfrowy - mówi.

Swoje zdjęcia Kaczmarczyk robił w wielu polskich miastach. Lubi fotografować przyrodę i muzea. - A najbardziej: militaria. Zwiedziłem już największe ekspozycję w kraju i mam całkiem sporą kolekcję - przyznaje.

Niewidomy fotograf amator swoje zdjęcia prezentował już na ośmiu wystawach. Większość z nich zorganizowano w naszym mieście. Ostatnia odbyła się w Miejskim Domu Kultury Batory. - Ludzie, gdy oglądają moje zdjęcia, są zaskoczeni i zdziwieni. Wielu twierdzi, że osoby ze zdrowym wzrokiem nie potrafi tak fotografować - mówi Krzysztof.

Swoich zdjęć nie widzi, ale osoby które je wywołują najczęściej radzą mu, jak powinien stanąć, aby fotografia była dobra.
- Odległości uczyłem się na pomnikach. Najpierw dotykam obiektu, potem odchodzę na odpowiednią odległość. Ważne też, aby zdjęcie nie było ani zbyt ciemne, ani zbyt jasne - podkreśla. - Co daje mi fotografowanie? Satysfakcję i zwiększenie poczucia własnej wartości. Uważam, że to dla mnie ogromna szansa na osiągnięcie czegoś w życiu.

Kolekcja Kaczmarczyka liczy już kilka tysięcy zdjęć. Jego największym marzeniem jest wydanie albumu. - Chcę się dalej rozwijać. Rozpiera mnie duma, gdy ktoś mówi, że moje zdjęcia są dobre. To najlepsza rehabilitacja.