Każdy dudek ma swój czubek

Długość jego ciała dochodzi do 28 cm, a masa nie przekracza 80 g. Dudki są jasnobrązowe z wyraźnymi, czarno-białymi pasami na grzbiecie, skrzydłach i ogonie. Charakterystyczny czubek na głowie dudki podnoszą w chwilach zdenerwowania, w czasie zalotów oraz podczas lądowania.

Ptaki te występują w pobliżu łąk, pastwisk, terenów podmokłych, w pobliżu starych drzewostanów. Odżywiają się owadami i ich larwami, a także drobnymi płazami i jaszczurkami, które są wyciągane z ziemi lub z niej zbierane. Rzadko łapią zdobycz w locie (motyle, chrząszcze). Do żerowania wykorzystują długi na 5 cm dziób, którym przeszukują glebę. Często wybierają pokarm z odchodów bydła na pastwiskach. Zdobycz podrzucają do góry i łapią do szeroko otwartego dzioba - tak aby pokarm wpadł bezpośrednio do gardła.

Dudki gnieżdżą się w opuszczonych dziuplach bez żadnej wyściółki, a także w szczelinach skał i budynków, pod korzeniami drzew, w stosach kamieni lub gałęzi. Znoszą tam od pięciu do 10 jasnooliwkowych jaj, które są wysiadywane przez 15 dni. Młode pozostają w gnieździe przez kolejne 20-25 dni, a następnie jeszcze przez miesiąc są pod opieką rodziców, ucząc się samodzielnego życia. W okolicach gniazda dudków roznosi się nieprzyjemny zapach - pochodzi on z płynnej wydzieliny, którą pisklęta wystrzeliwują z gruczołów kuprowych w czasie zagrożenia.

Ptaki te objęte są w Polsce ścisłą ochroną. Niestety, ich liczebność ciągle spada, bo rozwija się rolnictwo. Ich tereny bytowania są przeznaczane pod uprawy, a do ochrony roślin używa się szkodliwych dla dudków oprysków przeciw owadom. Stare drzewa, pośród których żerują te ptaki, są wycinane.

W połowie września przybyły do naszego zoo trzy młode dudki wychowane w zoo we Frankfurcie.

W październiku planujemy zaprezentować je naszej publiczności na ekspozycji w pawilonie ptaszarni.

Notowała Weronika Skupin